غزل
باہرں پُھل توں
پیاری خلقت
اندروں آری آری خلقت
ساڈیاں گلاں سِدھیاں
سِدھیاں
ساڈی دُشمن ساری
خلقت
کوڑے اُتے صدقے
واری
سچیاں تو انکاری
خلقت
لوکاں واسطے رب
نوں بُھلی
خلقت اُتے طاری خلقت
کم فرحانؔ
غلاماں ورگے
چاہنی اے سَرداری
خلقت
فرحان عباس بابر
غزل وقت نے جو کیٔے ستِم ٹوٹا ہے دل آنکھ ہے نَم بہار بھی خزاں لگے جب سے ہوے جدا صنم کس کو دِکھاؤں داغِ دل کوئی نہیں میرا ہمدم ...
No comments:
Post a Comment